Bu sayfada ve “Pantone ve ben” başlıklı sonrakilerde, son 4 yılımın, yani Pantone sürecini keşfettiğimden bu yana geçen bir özetini keşfedeceksiniz.
Bu "oto-biyografik" sayfalar, bu sitenin web yöneticisi Christophe'u biraz daha iyi tanımanızı sağlayacak.
Ben kimim?
Benim adım Christophe Martz, 2005 yılında 27 yaşında olacağım ve Strasbourg'luyum.
ENSAIS (Strasbourg Ulusal Sanat ve Sanayi Okulu) promosyonundan 2001 mezun olmuş bir mühendisim ve Pantone süreci üzerine diplomamı almak için bir Eğitim Sonu Projesi (PFE) gerçekleştirdim. .
2003 yılında siteyi oluşturdum Econologie.com (Bu sitenin oluşturulmasından sonra geri döneceğim).
Pantone sürecine ilişkin çalışma projesinin sonunun kaynağı (Ekim 2000-Ocak 2001)
Mühendislik okulundaki son yıl iki döneme ayrılmıştır: klasik derslerin verildiği ilk üç aylık dönem ve son 2'si çalışmaların sonu projesi için ayrılmıştır (çoğunlukla bir şirkette gerçekleştirilir). İlk üç aylık dönemde, bir teknolojik araştırma projesi (PRT) yürütmek gerekir, bu PRT bir mikro PFE olarak düşünülebilir ve PFE ile doğrudan bir bağlantısı olabilir veya olmayabilir. Bu nedenle bazı PRT'ler, bir PFE'nin ön çalışmalarından ne fazla ne de azdır.
Tüm bunları belirtiyorum, çünkü PFE'm seçimi PRT’mden hemen sonra geldi.
Aslında, PRT'min konusu, kentsel alanlardaki hava ve trafiği gidermek için "yeni" enerjilerin yanı sıra organizasyonel çözümlerin etrafından dolaşmaktı (bu çalışmanın tamamı bu sayfada mevcuttur: şehir için ulaşım ve enerji çalışmaları).
Bu çalışma sırasında, öğretmen öğretmenimden biri olan fizik profesörü bana izleyen her şeyin temelinde olduğunu düşündüğüm bir video raporu.
Bu rapor sıfır noktası enerjisi hakkındaydı ve diğer şeylerin yanı sıra Stanley Meyer'e (“resmi” ortadan kaybolmasından kısa bir süre önce) yer verdi. Bu raporu bu sayfada görebilirsiniz: vakumdan mutlak sıfıra kadar olan enerjiyi rapor edin.
Bu rapor ilgimi çok çekti, Stanley Meyer hakkında daha fazla şey öğrenmeye karar verdim. Quanthomme Su Yakıt Hücresinin (WFC) sunulması. Çabuk, çalışma sonu projemi WFC üzerinde yapma fikrim vardı. Ne yazık ki, internette ve patentlerde bulunan bilgilerin belirsizliği ile karşı karşıya olduğumuzda, öğretmenlerim ve ben bu konuda bir PFE yapmanın makul olmadığını çabucak anladık. Çok hızlı bir şekilde çok fazla belirsizlik ve bilinmezlikle karşı karşıya kalırdık. Ancak Quanthomme sitesinde sunulan başka bir buluş daha vardı: Pantone süreci.
Aslında, Pantone'un icadı oldukça ilgi çekici ve her şeyden önce konuyla ilgili bir mezuniyet projesi yürütmek için yeterince erişilebilir görünüyordu. Bu nedenle öğretmenlerime (geçerken teşekkür ettiğim) Pantone sürecinin bir karakterizasyon konusunu önerecektim. Bana hızla yeşil ışık yaktılar: Pantone / Martz projesi doğdu! Anvar hibe başvurusu yapıldı ve kabul edildi.
PFE'nin Pantone işlemine akışı (Ocak 2001-Ekim 2001)
Projenin ilk süresi 5 aydı, bir mühendislik derecesi almak için kabul edilebilir minimum süreyi tamamlamak 8 aydan fazla sürdü. Ama her neyse, projem beni heyecanlandırdı, bazı önlemler çok umut vericiydi.
Ancak burada, düşündüğünün aksine, bir mühendislik okulu uygulamalı araştırma yapmak için ideal bir yer değildir: araçlar eksiktir, personel zorunlu değildir, özellikle de ölçüm ekipmanı. ve soruşturma son derece eksik. Örneğin, test tezgahının tüm gerçekleştirilmesini gerçekleştirmem gerekiyordu (raporda mevcut fotoğraflar): planlar, boş kesim, işaretleme, astarlama, boyama ... sadece kaynaklar laboratuar teknisyeni tarafından yapılmıştır. Daha sonra öğretmenlerim tamamen bilimsel kısmı yeterince hızlı ilerlemediğim için beni kınadılar. Diğer bir örnek, kirlilik kontrol ölçümlerini gerçekleştirmek için test tezgahını aile arabası ile birlikte bir teknik kontrol merkezine taşımak zorunda kaldık. Düzgün çalışmak için bunun ciddi olmadığını görünce, 200 km öteye bir gaz analizörü almamız gerekti! Bu konuda hafta sonu vakit ayıran teknisyene bu görev için teşekkür ederim. Bu maddi zorluklar kısmen proje süresinin uzamasını açıklamaktadır. Ancak bu, zorlukların yalnızca başlangıcıydı.
Lisansüstü Dönemi (Ekim 2001-Şubat 2002)
Ekim 2001'de mezun oldum (40'dan fazla kişiden oluşan bir izleyici önünde yapılan bir savunmadan sonra, bir PFE için oldukça istisnai bir durum) ve raporumdaki sonuçların gösterdiği gibi sürecin potansiyelini hissederek, tek başıma başlamaya karar verdim ve belki biraz safça, araştırma yardımı ve sübvansiyonlar için bir "yarış" içinde.
Okulu bıraktıktan sonraki ilk haftalarda gündemim neredeyse her gün doluydu: Ticaret fuarları, Strasbourg Şehri, ADEME, ANVAR, DRIRE, INRETS… yanı sıra birçok okul, araştırma merkezi ve kamu kurumu ile iletişime geçildi. Aynı şekilde Almanya'da da bazı bağlantılarım oldu. Ancak bu çılgın yarıştan birkaç hafta sonra, hayal ettiğimden çok daha zor olacağını kesin bir hayal kırıklığıyla anladım. Kesinlikle harika bir müzakereci veya diplomat olduğum ve hala değilim, ama hepsi aynı!
Yedekli bahaneler esas olarak şunlardı:
- patent senin adına değil,
- bireylere yardım etmiyoruz,
- hiçbir kamu kurumu sizi desteklemiyor ...
Bu gerçeklerden yola çıkarak herhangi bir teklife açık kaldım ancak bu kuruluşlardan hiçbir teklif almadım. Bence bu yöndeki en açık tepkilerden biri, sadece taleplerimi görmezden gelerek bilgiyi ulusal seviyeye getirmeyi unutmadan ADEME'nin tepkisi ...
Ayrıca sürecin kazan montajı ile ilgili olarak PFE'ye bir takip önermek için ENSAIS'e geri döndüm. Bu, Bay David'in "kazan" ın şeffaf alevle evsel yakıt yakarak montajını gördükten sonra. Eski öğretmen öğretmenim, yanmalı motor uzmanı, Renault'da eski mühendis, görünüşe göre kararlı bir şekilde benden (ya da süreçten?) Haber almamaya karar verdi. Argümanı: “Biliyorsunuz: fuel oil, gaz kazanlarına kıyasla yer kaybediyor. ". Hm hmm ... Müzakerenin sonu.
Çevresel ikiyüzlülüğün böylesi bir hor görmesi yeterince zordur. Herkes projemin çok ilginç olduğunu söyledi ama kimse bana bir şans ya da umut değil, daha ileri gitme imkânı vermedi! Genel anlamda kirlilik bir halk sağlığı sorunu değil mi? Aslında, çalışmamın sonucuna göre, işlemin bazı kirleticilerin% 90'inin azalmasına olanak sağladığını, birkaç saniyelik bir operasyondan sonra olduğunu hatırlatıyorum. bunlar Kirlilik sonuçları bu sayfada veya PFE raporu.
Bu, katalitik konvertörlerin aksine, sadece soğukken verimsiz olmakla kalmayıp, aynı zamanda, ağır metal oksitler ile bunların üretim ve geri dönüşüm maliyetlerinden ve ekonolojik maliyetlerinden bahsetmek yerine, kullanım ömürleri boyunca artan tüketime ek olarak çevre sorunları da ortaya çıkarmaktadır. .
Bu kadar çok tıkanma ile karşı karşıya kaldım, 2002'nin başında, Bay Pantone'u ABD'de görmeye gerçekten de gitmeye karar verdim; belki eliyle imzalanan bir kağıt işleri engelleyebilir ve belki bana bir sorumluluk pozisyonu sunar? Gerçek maalesef çok farklı olacak ...
Devamını oku: Bay Pantone ile görüşmem